HİLAL CAN

Üretimleri, kendi yaşam yolculuğu ve geçmiş deneyimlerinin birer yansıması olarak ortaya çıkıyor. Genel olarak yüksek bir bireysellik isteminin çelişkilerinden besleniyor. Çözülemeyen düğümler, paradokslar ve derinde uyuyan kaygı, üretim aşamasını yapılandırıyor. Modern insanın birey olma yolunda karşılaştığı psikolojik süreçten besleniyor. Çoğunlukla iyileştirici bulduğu bu üretim sürecinde, bazen cevap aradığı sorular bilinçdışından sızıp önündeki yüzeyde, elindeki materyalde beliriyor. 

Onu çevreleyen değişken gerçekliğin, yaşadığı, deneyimlediği coğrafyaların ötesinde, maruz kaldığı dış gerçekliği, geçmişiyle oluşan ve oluşmaya devam edecek olan iç gerçekliğin çatışması, kendisini gördüğünün/görünenin ötesinde başka bir gerçeklik/gerçeklikler aramaya itti.

Çocukluğundan beri bırakmadığı üretim süreci de gösteriyor ki, içine düştüğü -önceden mucize olduğunu sandığı, şimdiyse mantıksal bulduğu- yaşamı ancak birey olma yolunda önemli bulduğu kendini tanıma araçlarıyla anlayabilirdi. Ben olmak / Ich_bin” yolculuğunu daha derinlerinde farklı psikolojilerle şekillenen var olma sürecine temas ederek ve böylece sanatı bir araç olarak kullanarak, üretim ve ifade yoluyla sürdürüyor.

Duygularına ulaştığı, onları boşalttığı, somutlaştırdığı- gelişen bir süreç olarak önünde akmaya devam eden sanat pratiğinde, hoşuna giden hiçbir disiplini & enstrümanı birbirinden ayırmadı ve hepsi sonunda aynı gerçekliğin farklı parçaları olarak birleşmeye devam ediyor.