Samimi bir itiraf,
Mekân birleşimi, bağ birleşimi, teknik sınırlar ve sınırsızlıklar. İki mekân arasındaki bağı bulmam zor olmamıştı. Hata üzerinden bağ bulmak mümkün mü? Hata bulması zor, yapması kolay. Kolay olan zor oldu. Bulamadım. İnatla benden kaçtı durdu. Zaten ben ebru teknesinin başına geçmiş bir seramikçi, kimdim ki? Normaldi zorlanmam, durup durmadık yerde kendimi tekinsizliğin de içerisinde buldum. Belki var
ettim. Malzemeyle olan derdim, oyunun kurallarını değiştirdi yine. E ne yapayım ben de kendi oyunumda oyuncu oldum. Sonra işime gelmedi.
Ben de onu tehdit ettim ve kestim. Sonra pişman oldum, birleştirmeye çalıştım. Tek tek, usul usul, kendi koyduğum kurallarla…
Ebru çalışmalarımı sürdürdüğüm Barın Han ile sergi mekânı Büyükdere35 arasında halihazırda kurulan bağı güçlendirme ve
düğümlemeye odaklanan bu sergi; Ebru’nun hata payıyla ortada olduğu, tıpkı bir kitap kapağı gibi vitrini kaplaması üzerine
kurgulanmıştır. Mekânda sergilenecek olan birçok ebru, alanın giriş camında sergilenirken arka yüzünde ise; hasır, panama örülmüş ebrular
ile işlerin nasıl farklı formlarda şekillendiği üzerine seyirciye ipucu vermesi hedeflenmektedir. Çalışma sürecinde her teknenin başında
geçirdiğim vakitte ebrunun dönüşümüne, değişimine odaklandım.Malzeme ne kadar hatalı bir sonuç verse de görünümü hep “dekoratif”
ya da “güzel” olarakadlandırılmaktaydı. Altı ay boyunca alışılagelmiş formundan uzaklaştırmaya çalışırken kendimi öd’e bulanmı̧ ş buldum. Kâğıda müdahaleyle hasır formuna getirerek iç içe geçmiş bağlar elde etmeye başladım. Bu katmanlar arasında gezinirken amacım ebrunun
hatalarına bulanmak ve ona yer vermekti.
Belki bağlar birbirine karışır; ben, kâğıt ve boyalar kendimizi sonsuz bir çıkmazda yol ararken bulurduk. Bu benzerlik ters düz etti beni.

-Lütfü